Od niedawna zacząłem się okropnie bać czytać na języku polskim. Nie wiem skąd to się wzięło. Dzisiaj czytaliśmy na lekcji długi tekst i tylko modliłem się, żeby mnie nie wybrała do czytania. Najpierw pół strony jedna osoba, następne pół druga itd. Jednak wypadło w końcu na mnie. Kilka pierwszych wyrazów przeczytałem normalnie, a potem stopniowo zaczęło mi bić serce, tak mocno, że mało mi przez gardło nie wyskoczyło. Słyszałem jego bicie. Było dość donośne. Akapit miał może trzy zdania, a i tak go z trudem przeczytałem. Powiedziałem, że nie mogę czytać. Wychowawczyni (uczy polskiego) spytała, czy mnie gardło boli. Przytaknąłem, ale zaczęła się uśmiechać, więc powiedziałem, że mam fobię przed czytaniem na głos. Ona powiedziała: " Żebym ja nie powiedziała na co ja mam fobię", ale na szczęście zmieniła ucznia, który kontynuował czytanie. Gdy siedziałem pod inną salą po lekcji polskiego on podeszła i powiedziała: "Co? Fobia? W III klasie gimnazjum?" I tutaj się uśmiechnęła. Boję się jutro iść do szkoły, a mamy jutro aż dwie godziny. Gdy zaczynam czytać jest w porządku, stopniowo zaczyna mi szybciej bić serce, tak szybko, że słyszę jego bicie. Głos mi drży, nie kończę wyrazów, brakuje mi powietrza, bardzo często się trzęsę. I to jest dziwne, że tak się dzieje tylko na języku polskim, na innych nie. Dzisiaj na historii nauczyciel kazał mi przeczytać pracę domową i poszło bez problemu. Zero stresu. W ogóle ta nauczycielka się do mnie przyczepiła. Kiedyś ktoś powiedział wulgaryzm na "k", a ona mówi, że to ja, ja jej odpowiadam, że mogę z ręką na sercu przysiąc, że to nie ja, a ona" Tak to Piotruś". Bardzo się boję. Pomocy. Albo każdy rozmawia, a ona na mnie krzyczy, żebym nie rozmawiał. Jeśli zaobserwuje podobne rzeczy na innych lekcjach to poinformuję o tym.

nie wiem czy Cie to pocieszy, ale mam chyba dokladnie to samo i strasznie Cie rozumiem. Kiedys kochalam wystepy pobliczne, kochalam czytac na glos, zawsze sie zglaszalam. Dzis robie wszystko (wlacznie z unikaniem lekcji, siadaniem na koncu klasy, chowaniem sie, udawaniem ze mnie nie ma) by tylko ktos nie poprosil mnie bym cos przeczytala na glos. Wiem, ze to jest chore, zdaje sobie z tego sprawe, ale nie potrafie z tym walczyc. Staram sie jak moge, wmawiam sobie ze przeciez to tylko CZYTANIE na glos, ale to nic nie daje. Podobnie jest z wystepami publicznymi, referatami. Wywoluja one u mnie ataki paniki. Nie wiem co robic ani gdzie sie z tym udac. Prosze o pomoc albo jakies rady, gdy sam to juz zwalczysz. pzdr

moja siostra cioteczna miala cos podobnego. oczywiscie wszystko zaczelo sie w szkole, w liceum. w podstawowce nie miala oporow przed pojsciem do odpowiedzi do tablicy. a jak tylko przyszla do liceum to wstydzila sie aktywnosci. rzadko sie zglaszala. jak sie potem okazalo problem lezal w nauczycielu, ktory strasznie ja strofowal i krytykowal to co mowila. wtedy tez mama wyslala ja do lekarza. kilkanscie spotkan... i teraz po studiach wyklada na uczelni